راحة عند الموت

بعضی ها در وقت مردن ، جسمشان که بسوی مرگ میرود ، روحشان نیز مشتاق تر از جسم بسوی مرگ آغوش میگشاید و به اشتیاق رفتگان صالحش ، بازماندگان بد و خوبش را به دنیا میسپارد و به آسانی چشمها را بر دنیا میبندد ....امان از آنکه جسمش و روحش در هنگام مرگ با یکدیگر هماهنگ نیستند و روح عقب تر از جسم حرکت کند و بامید بازگشت چشمهایش را به دنیا و اطرافیانش میدوزد و گویی از آنها به هزار زبان التماس میگوید که نگذارید مرا ببرند.

بنام نور 

ظاهرا پس از مدتها که از فضای یادداشتهای قبلی ام دور افتاده بودم، امروز دوباره با راهنمایی دوستان موفق شدم که در این قالب و آدرس نوشته هایم را روی شبکه اینترنت با علاقمندان به اشتراک بگذارم...... تا یار چه خواهد

یا نور و یا قدوس